ေႏြက ေရာ္ရြက္ဝါကို ေက်ာခိုင္းတယ္
မိုးက ဖားသူငယ္ကို ေက်ာခိုင္းတယ္
ေဆာင္းက ျမဴႏွင္းကို ေက်ာခိုင္းတယ္
တစ္ႏွစ္ျပီး တစ္ႏွစ္.......
ငါတို႔လည္း ျမန္မာ ျပည္ႀကီးကို ေက်ာခိုင္းခဲ့တာ
တစ္ႏွစ္ျပီး တစ္ႏွစ္
ရပ္ျပစ္ (၈) ပါးရဲ႕ အက်ိဳး အျပစ္ေတြကလည္း
တစ္ရစ္ျပီး တစ္ရစ္
တစ္ဆင့္ျပီး တစ္ဆင့္....................။
ငါ့ မိသားစုနဲ႕ ငါ့ဘဝ
ငါ့ အတၱေတြကို အေျခခံ ခဲ့ေပမယ့္
မိဘက လက္တြဲကူမွ
ေျမႀကီးေပၚမွာ ေျခခ်နင္း ရဲတဲ့ သူေတြပါ..................။
သစ္ပင္အရိပ္ရဲ႕ ႀကားမွာ
ခိုဝင္ကာ နားျပီးမွ
အခက္ကိုလည္း မခ်ိဳးသင့္ဘူး.....
မိသားစုႀကားမွာ
ရွင္သန္ကာ ႀကီးျပီးမွ
အမ်ိဳးကိုလည္း မဖ်က္သင့္ဘူး................။
ဘဝရဲ႕ တန္ဖိုးကို မေတြး
ဓနဆိုတဲ့ မက္လံုးကေလး ေပးေတာ့
ဘယ္အရာကိုမွ သူမေႀကာက္
လူမ်ိဳးျခားက ကေတာ္ေကာက္
ဖြားဖက္ကိုလည္း သစၥာေဖာက္
အမ်ိဳးဆိုတာလည္း တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာက္ေတာ့မယ္...............။
မႏုႆ မုဆိုးေတြနဲ႕
ဝိသမ ေလာဘသားေတြ ႀကားထဲမွာ
ေနထိုင္ေနရတဲ့ ငါတို႔ဘဝ
အရာရာမွာ ေအာက္က်ေပမယ့္
" အမ်ိဳးဂုဏ္ " ဆိုတဲ့ မာနေတာ့ ထားသင့္တယ္..............။
ေႀကြႀကသြားတဲ့ ေရာ္ရြက္ဝါေလးက
တခ်ိန္မွာ ပင္စည္တစ္ခုအတြက္
ေျမဆီေျမနစ္ အဟာရအစစ္ ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုရင္.....
ျမန္မာျပည္မွာ ေမြးတဲ့
ငါတို႔ ျမန္မာေသြး ေတြက
အနာဂတ္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္
အားေဆးတစ္ခြက္ အျဖစ္ ငါတို႔ေဖာ္စပ္ သင့္တယ္.............။
အခုေတာ့.........
တစ္ဘဝစာ ဝမ္းဝဖို႔ အေရး
လူမ်ိဳးအေရးကို ေငြေႀကးလို သေဘာထားလို႔
ေစ်းကစားခဲ့တဲ့ နင္က
ကမၻာမီး မေလာင္ခဲ့ေသးတာတာင္
သားေကာင္ကို ခ်နင္းရဲပီေပါ့...............။
သူငယ္ခ်င္းရယ္.............
ေနမွာမွ လန္းတဲ့
ေနႀကာပန္းေတြရဲ႕ နိဂံုးက
ေနေရာင္ေအာက္မွာပဲ ပူေလာင္စြာ ကုန္ဆံုးတယ္
ပြင့္ဖတ္ေတြက တစ္လြင့္လြင့္.................။
ညီညီ(ျမန္ေအာင္)
No comments:
Post a Comment