မ်က္လွည့္ပြဲတစ္ခုနဲ႕တူတယ္။ဒါေပမ့ဲ…
မ်က္လွည့္လိုမုသားမပါဘူး။
သင္လက္ေတြ႕ရင္ဆိုင္ရမွာ…
ရံႈးနိမ့္ခ့ဲရင္…သင္ငိုေနမွာလား။
ဘယ္ခ်ိန္ထိငိုမွာလဲ……?
ေအာင္ျမင္ေနတုန္း…သင္ရယ္ေမာေနမွာလား။
အျမဲရယ္နိုင္ဖို႔ဘယ္သူအာမခံသလဲ……?
ဘဝ……
ကစားပြဲတစ္ခုနဲ႕တူတယ္။ဒါေပမ့ဲ…
အရံလူဆိုတာနတၲိ။
သင္တေယာက္တည္းယွဥ္ျပိဳင္ရမွာ…
ေမာပန္းလာခ့ဲရင္…သင္ထိုင္ေနလိုက္မွာလား။
အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္အကုန္ခံမွာလဲ…?
လမ္းစေပ်ာက္ခ့ဲရင္…ေနာက္လွည့္ျပန္မွာလား။
အရင္ခ်ိန္ေတြဘယ္လိုျပန္ယူမလဲ…?
ဘဝ……
ျပဇာတ္တခုလိုပါပဲ။ဒါေပမ့ဲ…
သင္ထိုင္ၾကည့္ေနခြင့္မရွိဘူး။
ကိုယ္တိုင္ကရမွာ…
နွစ္ပါးသြားကတဲ႔အခ်ိန္…သင္ေပ်ာ္ေနမွာလား။
ဇာတ္ျပီးခ်ိန္ကိုေမ့ထားလို႔ရပါ့မလား…?
လြမ္းခန္းေရာက္ခ့ဲခ်ိန္…ငိုေနေတာ့မွာလား။
ေနာက္လာမယ့္နွစ္ပါးသြားကိုဂရုမထားေတာ့ဘူးလား…?
အရိုးဆံုးစဥ္းစားပါ…
ဘဝဆိုတာလမ္းတခု။
က်ဥ္းေပမ့ဲ…အလင္းေရင္ဆီေရာက္နိုင္တယ္။
က်ယ္ေပမ့ဲ…ပိန္းပိတ္ေအာင္ေမွာင္ခ်င္ေမွာင္ေနမယ္။
လမ္းဆံုးထင္ရေပမ့ဲ…လမ္းသစ္ရွိနိုင္တယ္။
လမ္းေျဖာင့္ေနလည္း…ကမ္းပါးကေစာင့္ေနနိုင္တယ္။
တခုရွိတာေပါ့……
သင္…
ဘယ္အခ်ိန္ဘာလုပ္ရမလဲဆိုတဲ့အသိ…
ဘာျဖစ္လာနိုင္လဲဆိုတ့ဲသတိ…
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေနာက္မဆုတ္တ့ဲသတၲိ…
အဲဒါေတြကိုမေမ့ရင္ေတာ့…
ထြက္ေပါက္မေတြ႔ရင္ေတာင္မွ
မတ္ေစာက္တ့ဲေခ်ာက္ထဲမက်နိုင္တာေသခ်ာပါတယ္……သူငယ္ခ်င္း။
သက္ပ်ိဳး(ထား၀ယ္)
No comments:
Post a Comment